Neden korkar insan hayattan? Nedir bizi bu kadar korkutan?
Hayatmidir? Yoksa yasamak agir geldigindemi korkmaya baslariz? Yasamaktanmi
korkariz?
Aslinda korku olarak degilde daha cok „dikkatli olmak“ da
diyebiliriz buna.
Her anlamda ve her zaman „dikkatli olmanin“ bizim icin daha
iyi olucagini ögrettiler. Inandik. Uyguladik. Baktik ki oldu hemen hayatimiza
gecirdik. Insan olmak böyle bir sey iste…
Yalniz orda cok ince bir cizgi vardir ki hangi tarfata
oldugumuzu bize gösterir: yüzlesebilirsek kendimizle.
Hayati yasayip sadece dikkatlimiyiz, yoksa korkudan aslinda
hayatimizi bile yasiyamiyormuyuz?
Korkariz. Herseyden. Konusmaktan mesela, susmaktan korkariz
yürümekten, ilerlemekten, hic bir seyi düsünmemekten, kendimiz icin yasamaktan
cok korkariz mesela..El-Alem ne der´den korkariz en cokta sevmekten korkariz
aslinda..O kadar istiyor iken bunca seyi cok korkariz…
O degil de..aslinda ne olucak yani yapsak, bi denesem hele,
düse kalka büyür insan…güzelde, yedimde, ama ben paso düsüyorum nasil olucak
bu? Hayattan korkmuyorum. Korkmicam. Cok kendine güvenen biri oldugum icin
degil- hayata ve korkuya inat. Ben hep sevmeyi tercih edicem- O beni sevmesede.
Istedigim her seyi yapicam- o an yanlis olsada. Dogrulari sölicem- ne kadar
agir olursa olsun yalan sölemicem. Hayat neki aga? Geldik gidiyoruz…yani söyle
bi durum var bana hayatta kac kisi ben kesin ve net olarak su kadar yil yasicam
diyebilirki? Hersey cok normal. Nefes almak mesela. Ne zaman nefes almanin cok
önemli oldugunu anlariz? Boguldugumuz zaman degilmi? Yani nefes alamadigimza..
Yada elimiz mesela ayaklarimiz..burnumuz
mesela gözlerimiz ne kadar eminiz kendimizden…birakin yillari saniyeler sonra
ne olacagini bilemeyen biz insanlar ne kadar eminiz hayatimizdan yillar sonra
olmak istedigimiz yerden. Ne kadar yada hic sükür ettikmi acaba böyle
oldugumuza..bikere saglikli oldugumuza? Eminim etmissizdir- yanimizdan engelli
bi insan gectiginde mesela.
Ve hayatta oldugumuzu ne zaman fark ederiz..yani her an
hayattayim kafasini mi yasariz yoksa ara ara mi?
Wow ben gercekten yasiyorum dedigimiz kac animiz var
hayatimizda? Ve ne hissettik o an? Mutlumuyduk?
Stresslimi?
Üzüldükmü bir seye?
Yoksa korktukmu aslinda?
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen